Geeta Jayanti (Special)

బిడ్డకు మంచి చెప్పాలన్నదే ఏ తండ్రి తాపత్రయమైనా. ఆ ప్రయత్నంలో పురాణాలు ఉటంకిస్తాడు. నీతికథలు చెబుతాడు. ఇరుగుపొరుగు జీవితాలు ఉదాహరణగా చూపుతాడు. తన అనుభవాలనూ వివరిస్తాడు. కొన్నిసార్లు అలతి పదాలతో, కొన్నిసార్లు కఠిన వాక్యాలతో, కొన్నిసార్లు మార్మికంగా సన్మార్గాన్ని బోధిస్తాడు. అరుదుగా, ఏ ఆత్మీయులతోనో తన మనసులోని మాట చెప్పిస్తాడు. పరమాత్మ ప్రయత్నమూ అలాంటిదే. భగవద్గీత, అనుగీత, ఉద్ధవగీత, జాబలిగీత, బ్రహ్మగీత, అష్టావక్రగీత... ఇలా అనేకానేక మార్గాల్లో మనిషికి మార్గదర్శనం చేశాడు. గీతా జయంతి (డిసెంబరు 11) సందర్భంగా సకల గీతల సంక్షిప్త పరిచయం...
తస్మాత్ ధర్మమయీ గీతా సర్వజ్ఞాన ప్రయోజికా సర్వశాస్త్ర సారభూతా విశుద్ధాస విశిష్యతే.
గీత... ధర్మసారం, జ్ఞానహారం, సకలశాస్త్రాల సమాహారం!
***

నేనెవరు?
తాను పశువును కానని తెలుసుకున్నాడు. పక్షినీ కానని అర్థం చేసుకున్నాడు. క్రూర మృగాలకంటే భిన్నమైన ప్రాణినని గ్రహించుకున్నాడు. వానరంతో దగ్గరి పోలికలున్న నరుడినని నిర్ధారించుకున్నాడు. మానవుడినని ప్రకటించుకున్నాడు. అంతలోనే మరో ప్రశ్న. నేనంటే ఎవరు? కనిపించే శరీరమా, కనిపించని ఆత్మా?... మనిషి మదిలో అనేక సందేహాలు.
అతనెవరు?

చరాచర జగత్తు. సువిశాల ఆకాశం. అనంత సముద్రం. పచ్చని అడవి. దట్టమైన మేఘాలు. చల్లని చినుకులు. సూర్య చంద్రులు. నక్షత్రాలు. సృష్టే ఇంత గొప్పగా ఉన్నప్పుడు, సృష్టికర్త ఇంకెంత గొప్పవాడై ఉండాలీ! ఇంతకీ అతను సాకారుడా, నిరాకారుడా? సగుణుడా, నిర్గుణుడా?.... అన్వేషి మస్తిష్కంలో లోతైన అంతర్మథనం.
ఆ సత్యాన్వేషణ దిశగా భారతీయుడి ప్రయాణమే వేదాలూ, ఉపనిషత్తులూ.

తరాల తాత్విక చింతన చిక్కటి సారమే... భగవద్గీత. గీతా సాహిత్యం ఓ వినూత్న ప్రక్రియ. ప్రశ్నోత్తరాల పరంపర. మొత్తంగా రెండు పాత్రలే... జ్ఞాని, జిజ్ఞాసి. లోతైన రచనే అయినా, బరువైన పుస్తకం కాదు. భక్తితో చదువుకోవచ్చు. శ్రావ్యంగా పాడుకోవచ్చు. ఇష్టంగా మననం చేసుకోవచ్చు. అందుకే, భగవద్గీత ఆస్తికుల ఆధ్యాత్మిక దిక్సూచిగా మారింది.
ఏ సందేహం కలిగినా, నివృత్తి కోసం గీతా గ్రంథాన్ని తెరుస్తారు. ఏ కష్టం వచ్చినా, ఊరడింపు కోసం గీతా స్తోత్రం పఠిస్తారు. పరమాత్మ ప్రత్యక్ష బోధనలుగా కొన్ని, పరోక్ష ప్రేరణలుగా కొన్ని.... అనేక గీతలు ప్రచారంలో ఉన్నాయి. దేని గాఢత దానిదే.

భగవద్గీత.. భగవానువాచ
అటు సైన్యం. ఇటు సైన్యం. మధ్యలో నిలువెత్తు దైన్యంలా.... అర్జునుడు. అలా అని, అతనేం పిరికివాడు కాదు. అనేక యుద్ధాల్లో ఆరితేరినవాడు. శివుని విల్లు గెలిచిన మొనగాడు. కానీ, ఆ క్షణంలో మోహం ఆవహించింది. బంధుప్రీతి నెత్తికెక్కింది. చిత్తభ్రమణం చిత్తు చేసింది. గీత పరిభాషలో ఇది క్లైబ్యం! ఆ సమరభీతిని పోగొట్టడానికి పరమాత్మ గీతను ఉపదేశించాడు. జీవన సంగ్రామంలో నిలువలేకా, గెలువలేకా, వెన్నుచూపి పారిపోలేకా... తర్జనభర్జన పడే పామరులకు పార్థుడు ప్రతినిధి.

భగవద్గీత పద్దెనిమిది అధ్యాయాల వికాస గ్రంథం. ప్రతి శ్లోకం ఓ అక్షర అక్షౌహిణి. గీత ఎప్పుడూ అడవులకు పారిపొమ్మని చెప్పదు. సమాజంలోని క్రూర మృగాల మధ్య ఒడుపుగా జీవించడం ఎలాగో నేర్పుతుంది. ఓటమితో రాజీపడమని సలహా ఇవ్వదు. ఎదురొడ్డి పోరాడమంటుంది. అయితే, ఫలాపేక్షను పక్కన పెట్టి ఈశ్వరార్పణ బుద్ధితో కర్మను నిర్వర్తించమంటుంది. కర్మయోగివి కమ్మంటుంది. జయాపజయాలకు అతీతమైన స్థిరచిత్తాన్ని సాధించమంటుంది. స్థితప్రజ్ఞత పెంచుకోమంటుంది. భగవద్గీత దేవుడి గదిలో పెట్టుకోవాల్సిన గ్రంథం కాదు. మదిలో ప్రతిష్ఠించుకోవాల్సిన రచన. పూజకు పరిమితం చేయకూడదు. ఆచరణకు ప్రాధాన్యం ఇవ్వాలి. చచ్చినవారి ముందు వినిపించడం కాదు, చేవచచ్చినవారి చెవుల్లో మారుమోగించాలి. గీత వ్యక్తిధర్మాన్నీ, రాజధర్మాన్నీ, సమాజధర్మాన్నీ అనుసంధానిస్తుంది. ప్రతి వ్యక్తిలోనూ కృష్ణుడిలోని విజ్ఞత, అర్జునుడిలోని నైపుణ్యం కలగలిస్తే... విజయాలు సిద్ధిస్తాయి. విలువలు వర్ధిల్లుతాయి. సంపదలు సమకూరతాయి. ఆ నేల ధర్మక్షేత్రం అవుతుంది.

అనుగీత... చిన్నగీత!
కాలం విచిత్రమైంది. గతాన్ని మరిపిస్తుంది. జ్ఞాపకాలను మింగేస్తుంది. నిన్నమొన్నటి అమూల్య క్షణాలు నేడు అతి సాధారణంగా అనిపిస్తాయి. ఒకానొక సమయంలో మంత్రాక్షరాల్లా ప్రభావితం చేసిన దివ్య వాక్కులు... ఆ తర్వాత మచ్చుకైనా గుర్తుకురావు. ఆ మతిమరుపు అర్జునుడినీ ఆవహించింది. అంతిమంగా, 'అనుగీత'కు అంకురమైంది.
కురుక్షేత్ర సంగ్రామం ముగిసింది. ధర్మరాజు పీఠమెక్కాడు. హస్తిన భోగభాగ్యాలతో విలసిల్లుతోంది. అర్జునుడు విందులూ విలాసాలతో కాలక్షేపం చేయసాగాడు. ఆ మత్తులో గతాన్ని మరిచిపోయాడు. మనోఫలకం మీది గీతాక్షరాలూ చెరిగిపోయాయి. అంతలోనే, వెలితి తెలిసొచ్చింది. పరమాత్మకు తన మనోస్థితిని వివరించాడు. మరొక్కసారి గీతాబోధ చేయమని వేడుకున్నాడు.

ఆ మాటలు కృష్ణుడికి ఆగ్రహం కలిగించాయి. అయినా తమాయించుకుని, సుతిమెత్తగా మందలించాడు. కొన్ని అరుదైన ఘట్టాలు పునరావృతం కావనీ, తాను మళ్లీ యోగ స్థితిలోకి వెళ్లి దివ్యవాణిని వినిపించడం అసాధ్యమనీ స్పష్టం చేశాడు. అయినా, అర్జునుడి విన్నపాన్ని మన్నిస్తూ...
కాశ్యప మహారాజుతో ఓ సిద్దుడు జరిపిన సంభాషణతో ఆరంభించి గీతాసారాన్ని వివరించాడు. వ్యాస భారతంలోని అశ్వమేధపర్వంలో ఉన్న మొదటి రెండు అధ్యాయాలూ 'అనుగీత'గా సుప్రసిద్ధం. అనుగీత అంటే గీతకు కొనసాగింపు.
తన సందేశంలో పరమాత్మ... మనిషిలోని మూర్ఖత్వాన్ని ఎత్తి చూపాడు. జిహ్వ చాపల్యాన్ని నిరసించాడు. వ్యసనాలను గర్జించాడు. శరీరం దారితప్పితే మనసూ రుగ్మతలపాలు అవుతుందని హెచ్చరించాడు. సత్పురుషుడి జీవితాన్ని పుష్పఫలాలతో తులతూగే మహావృక్షంతో పోల్చాడు. నలుగురికీ ఉపయోగపడటమే మానవజన్మ పరమార్థమని బోధించాడు. జన్మనిచ్చిన తల్లిదండ్రులనూ జ్ఞానమిచ్చిన గురువులనూ గౌరవించాలనీ, వ్యర్థమైన ఆలోచనలతో కాలాన్ని వృథా చేసుకోకూడదనీ హితవు పలికాడు. 'సృష్టికర్త ఆత్మరక్షణ కోసం పాములకు కోపాన్నీ, ద్వేషాన్నీ ప్రసాదించాడు. కానీ, మనిషి ఆ రెండు గుణాలనూ తనకు ఆపాదించుకున్నాడు. సర్పంలా విషం చిమ్ముతున్నాడు. అదే అతని పతనానికి తొలిమెట్టు' అని తీవ్ర స్వరంతో మందలించాడు. కట్టెలో నిప్పు దాగున్నట్టు... ప్రతి మనిషిలోనూ అంతర్లీనంగా ఆధ్యాత్మిక కోణం ఉంటుందనీ, సాధనతో దాన్ని బయటికి తీయాలనీ పార్థుడికి వివరించాడు. మరపు మనిషిని ముంచేస్తుందని మరోసారి గుర్తుచేశాడు. అలనాటి భగవద్గీత బయటి శత్రువులను జయించడానికి సహకరిస్తే... తదనంతర అనుగీత అంతఃశత్రువులను ఓడించడానికి పనికొచ్చింది అర్జునుడికి.

ఉద్ధవగీత... మిత్ర వాక్యం
ధర్మ సంస్థాపన పూర్తయింది. సంభవ లక్ష్యం నెరవేరింది. కలియుగాంతం ఆరంభమైంది. కృష్ణావతార పరిసమాప్తికి సమయం ఆసన్నమైంది. ఆలమందలతో, అగడ్తలతో అలరారే ద్వారకను సంక్షోభాలు చుట్టుముట్టాయి. కొద్దిరోజుల్లో ఆ మహానగరాన్ని జలప్రళయం ముంచేయడం ఖాయమని స్పష్టమైపోయింది. పౌరజనమంతా ప్రభాసతీర్థానికి తరలివెళ్లాలని ఆదేశించాడు కృష్ణుడు. ఆ పరిస్థితులు అతని మిత్రుడూ, అంతరంగికుడూ అయిన ఉద్దవుడిని కలవరపరిచాయి. తనకు కర్తవ్యబోధ చేయమంటూ సజల నేత్రాలతో పరమాత్మను వేడుకున్నాడు. అంతటి విపత్కర పరిస్థితుల్లోనూ కృష్ణుడు తన బాల్య స్నేహితుడి విన్నపాన్ని కాదనలేకపోయాడు. బేలతనం మనిషి సహజ గుణమే కాదంటూ నేస్తానికి ధైర్యం చెప్పాడు. నేర్చుకునే మనసు ఉండాలే కానీ, సృష్టిలోని ప్రతి జీవీ ఓ గురువే అంటూ అనేక ఉదాహరణలు చూపాడు. భూమిలోని సహనగుణాన్నీ, ఆకాశంలోని నిశ్చలత్వాన్నీ, నీటిలోని స్వచ్చతనూ, అగ్నిలోని నిర్మోహత్వాన్నీ, చంద్రుడిలోని ఓరిమినీ.. వికాస పాఠాలుగా స్వీకరించమని సలహా ఇచ్చాడు. సూర్యుడు భూమిలోని నీటిని ఆవిరి రూపంలో పీల్చుకున్నా, ఆ తర్వాత వర్షంగా కురిపిస్తాడు. మనిషి కూడా తన తెలివితేటలతో ఆస్తులు సంపాదించుకున్నా, ఆ సంపదలో కొంతైనా సమాజంతో పంచుకోవాలని చెప్పాడు. తుమ్మెద మకరందాన్ని గ్రోలినట్టు జిజ్ఞాసి మహాగ్రంథాల సారాన్ని గ్రహించాలని బోధించాడు. ఆత్మకు అంతం లేదు కాబట్టి, జరామరణాల చింతే అవసరం లేదని స్పష్టతనిచ్చాడు.
ఆ సంభాషణ తర్వాత ఉద్దవుడి మనసు తేటపడింది. మృత్యుభీతి తొలగిపోయింది. నిశ్చింతగా బదరికాశ్రమానికి బయల్దేరాడు.

జాబలిగీత... వ్యాపార నీతి
జాబలి గొప్ప తపస్వి. ప్రాణవాయువునే ఆహారంగా స్వీకరిస్తూ ఓ మహావృక్షం కింద తపస్సు చేసుకువాడు. పక్షులు ఆయన తలపై గూడుకట్టుకుని జీవించేవి. గుడ్లు పెట్టి, పిల్లల్ని పొదిగి సంతతిని విస్తరించుకునేవి. అయినా, జాబలి వాటికి ఏమాత్రం నష్టం కలిగించేవాడు కాదు. అదంతా తలుచుకుని 'నా అంత ధర్మనిష్ఠాపరులు ఈ సృష్టిలో ఎవరైనా ఉన్నారా?' అని మురిసిపోయేవాడు. అది కాస్తా అహంకారంగా మారింది. ఓరోజు 'మిడిసిపడకు జాబలీ! వారణాసిలో తులాధారుడనే వ్యాపారి నీకంటే ధర్మబద్ధంగా జీవిస్తున్నాడు. నమ్మకం కలగకపోతే నువ్వే వెళ్లి చూడు' అని పలికింది ఆకాశవాణి. జాబలికి ఆ మాటలు నమ్మాలనిపించలేదు. వెంటనే కాశీకి బయల్దేరాడు. వ్యాపారిని కలిశాడు. ఆ ఇద్దరి సంభాషణల సారమే 'జాబలిగీత'.
వ్యాపారం ద్రోహ చింతనం... అనే మాట అన్ని సందర్భాల్లోనూ నిజం కాకపోవచ్చు. వ్యాపారాన్ని సత్యవ్రతంలానూ నిర్వర్తించవచ్చు. సంపదలతో సహవాసం చేస్తున్నా... తామరాకు మీద నీటి బిందువులా బతకొచ్చు. జనారణ్యంలో కూడా ఓ రుషిలా జీవించడం సాధ్యమేనని నిరూపించాడు తులాధారుడు. అదంతా చూసి జాబలికి ఆశ్చర్యమేసింది. తనను తాను పరిచయం చేసుకొని... 'ఓ వ్యాపారీ! నీకింత ధర్మచింతన ఎలా సాధ్యమైంది?' అని ప్రశ్నించాడు. 'స్వామీ! నాకు దురాశ లేదు. న్యాయమైన ధరకే సరుకులు విక్రయిస్తాను. నాణ్యతకు విలువ ఇస్తాను. కొనుగోలుదారులను నా కుటుంబ సభ్యుల్లా భావిస్తాను. ఆత్మస్తుతి, పరనింద... రెండూ తెలియవు నాకు. కీర్తికాంక్ష లేనే లేదు. మీరు అడవుల్లో జరిపించే యజ్ఞయాగాలు నేను మనసులోనే నిర్వహించుకుంటాను. మీలా తీర్థయాత్రలు చేయకపోవచ్చు. కానీ నా ఆత్మతీర్థంలో పరమాత్మను ప్రతిష్ఠించుకుని నిత్యం పూజిస్తాను. అక్రమ సంపాదనతో దానధర్మాలు చేసినా దేవుడు మెచ్చడు. పాపం పుణ్యమైపోదు. కుబుసాన్ని విడిచిపెట్టినంత మాత్రాన.. పాము పాము కాకుండా పోతుందా?' ఇలా సాగుతుంది. తులాధారుడి బోధన. ఆ మాటలతో జాబలిలోని అహంకారం తొలగిపోతుంది. వ్యాపారికి చేతులెత్తి నమస్కరిస్తాడు. 
సమతూకపు తక్కెడలా లౌకిక, అలౌకిక జీవితాలను సమన్వయం చేసుకోవడం సాధ్యమేనని నిరూపిస్తుందీ ఉదంతం. మహా భారతంలోని శాంతిపర్వంలో అంపశయ్య మీదున్న భీష్మ పితామహుడు ధర్మరాజుకు 'జాబలిగీత'ను బోధించాడు.

వసిష్ఠగీత... కర్తవ్యబోధ
ద్వాపరలో అర్జునుడిలా... అంతకుముందే, త్రేతాయుగంలో కౌమార రాముడూ తర్జనభర్జన పడ్డాడు. ఆ సమయంలో దాశరథి మానసిక స్థితి ఎలుకలు పాడుచేసిన ఇంటిలా ఉందట! గురువు స్థానంలో నిలబడి ఆ సందిగ్ధాన్ని తొలగించాడు వసిష్ఠ మహర్షి.
వసిష్ఠగీత సుబోధకమైంది. ప్రత్యేకించి యువతను లక్ష్యంగా పెట్టుకుంది. తింటేనే రుచి తెలుసుకుంటాం. నడిస్తేనే గమ్యానికి చేరుకుంటాం... అంటూ అలతి పదాలతో మానవ ప్రయత్నానికి పెద్దపీట వేస్తుంది. మనసు మీద నియంత్రణ అవసరమని చెబుతుంది. కొయ్యముక్కను చూసినప్పుడు ఎలాంటి భావన కలుగుతుందో, కోమలిని చూస్తున్నప్పుడూ అలాంటి నిర్మోహత్వమే కలగాలని బోధిస్తుంది. అప్పుడే పుట్టిన పసిపాపలోని నిర్మలత్వాన్ని మనసులో నింపుకోవాలని సూచిస్తుంది. దానగుణాన్ని కీర్తిస్తుంది. ఈ సందర్భంలో కుండపుడి వృత్తాంతాన్ని వివరిస్తాడు మహర్షి. ఒక రోజు, ఓ వేద పండితుడు తన గోవులను మేతకు తీసుకెళ్లాడు. దాహం తీర్చుకునే ప్రయత్నంలో ఆ మూగజీవాలు మడుగులో చిక్కుకుపోయాయి. ఎంత ప్రయత్నించినా ఒడ్డుకు రాలేకపోయాయి. ఆ సమయంలో కుండపుడనే శ్రామికుడు అటుగా వెళ్తున్నాడు. తన గోవుల్ని రక్షించమని ఆ వ్యక్తిని అడిగాడు పండితుడు. ఆ ఐదు గోవుల్లో ఒకదాన్ని తనకు ప్రతిఫలంగా ఇస్తే తప్పక సాయం చేస్తానని మాటిచ్చాడు కుండపుడు. సరేనన్నాడు పండితుడు. దీంతో ప్రాణాలకు తెగించి గోవుల్ని రక్షించాడు. ప్రతిఫలంగా అందిన గోవును మళ్లీ పండితుడికే దానమిచ్చి తన దొడ్డబుద్ధిని చాటుకున్నాడు కుండపుడు. ఆ దాతృత్వం దేవతలకూ నచ్చింది.
అతణ్ని పుష్పక విమానంలో దివ్యలోకాలకు తీసుకెళ్లారు. 'రామా! నువ్వు కూడా ఆ ఉత్తమ పురుషుడి మార్గంలోనే ప్రయాణించు. అసురుల నుంచి యజ్ఞాన్ని సంరక్షించు. ధర్మాన్ని ప్రతిష్ఠించు' అంటూ కర్తవ్యాన్ని బోధించాడు వసిష్ఠుడు.
ఆ మాటలతో, మబ్బులు తొలగిన ఆకాశంలా... రాముడి మనసు తేటపడింది. ఆత్మవిశ్వాసంతో విశ్వామిత్రుడి వెనువెంట అడవులకు బయల్దేరాడు. ఆ ప్రయాణంలోనే రాముడు.. సీతారాముడయ్యాడు! భవిష్యత్తులో, రావణుడి రూపంలో ఎదురుకానున్న సంక్షోభాన్ని తట్టుకోడానికి సరిపడా మనోస్థైర్యం వసిష్ఠగీత రూపంలో సమకూరింది.
****

ఆధ్యాత్మిక సాహిత్యంలో అనేక గీతలు ఉన్నాయి. ఆస్తిక లోకానికి కపిల మహర్షి కానుక 'కపిలగీత'.
శ్రీకృష్ణుడి ప్రతినిధిగా ఉద్దవుడు గోపకాంతలకు వినిపించిన సందేశం 'గోపీగీత'. శివపార్వతుల సంవాదం 'గురుగీత'. శివ-రామచంద్రుల బౌద్ధిక చర్చ 'శివగీత'. అంబరీషుడి అనుభవసారం 'అంబరీషగీత'. దత్తాత్రేయుడి హితబోధ 'అవధూతగీత. జ్ఞానేశ్వరుడి రచన 'జ్ఞానేశ్వరి భగవద్గీత.' ఒక గీతకు రణక్షేత్రమే సాక్ష్యమైంది. ఒక గీతకు అంగడే వేదికగా మారింది. ఒక గీత నిండుసభలో ప్రతిధ్వనించింది. ఎవరు చెప్పినా, ఎక్కడ చెప్పినా, ఎన్ని అధ్యాయాల్లో చెప్పినా... పరమ లక్ష్యం ఒక్కటే- మనిషి వికాసం, సమాజ సంక్షేమం. అంతిమ సత్యం ఒక్కటే- అంతరాత్మే పరమాత్మ నివాసం!

ఆత్మజ్ఞాన బోధ... అష్టావక్ర గీత
జనక మహారాజు మహాజ్ఞాని. ప్రజలతో 'జనకా' అని పిలిపించుకున్న ఉత్తమ పాలకుడు. అష్టావక్రుడేమో ఎనిమిదేళ్ల బాలుడు. తల్లి సుజాత గర్భంలో ఉన్నప్పుడే, తండ్రి ఏకపాదుడి వేదపాఠాల్ని తప్పుబట్టాడు. దీంతో, ఆ మహర్షికి కోపం వచ్చింది. 'నా బోధనలకే వక్రభాష్యం చెబుతావా? అష్టావక్రుడివై జన్మించు' అంటూ సొంత బిడ్డనే శపించాడు. పసివాడు ఆ వైకల్యాన్ని భరిస్తూనే సకల వేదాలనూ ఆపోశన పట్టాడు. ఒకానొక సందర్భంలో ఏకపాదుడు జనకుడి కొలువులో వంది అనే పండితుడితో జరిగిన తత్వవాదంలో ఓడిపోయి, బందీ అయ్యాడు. ఆ విషయం తెలిసి, స్వయంగా అష్టావక్రుడే వెళ్లి వందిని ఓడించి తండ్రిని విడిపించాడు. తదనంతరం, ఆ బాలుడు జనకుడితో జరిపిన సంభాషణే అష్టావక్ర గీతగా సుప్రసిద్ధమైంది. జ్ఞానానికి వయసుతో సంబంధం లేదనీ, సాధనకు శారీరక వైకల్యం అవరోధమే కాదనీ అష్టావక్రుడి కథ నిరూపిస్తుంది. ఈ గీత దేహాభిమానాన్ని వదిలించుకోమంటుంది. క్షమాగుణం, నిజాయతీ, తృప్తి, సత్య మార్గం, దయ... ఈ ఐదు సద్గుణాలనూ పంచామృతంలా స్వీకరించాలని చెబుతుంది. చీకట్లో ఆల్చిప్ప వెండి గిన్నెలా మెరిసిపోతూ కనిపిస్తుంది. మన అదృష్టానికి మురిసిపోయి ఇంటికి తీసుకెళ్తాం. జాగ్రత్తగా దాచుకుంటాం. వెలుతురు సోకగానే... ఆ భ్రాంతి తొలగిపోతుంది. నిజం తెలిసిపోతుంది. మనలోని అజ్ఞానమూ ఆల్చిప్ప లాంటిదేననీ, జ్ఞానకాంతితో వాస్తవాన్ని గ్రహించాలనీ గుర్తు చేస్తుంది అష్టావక్ర గీత.
రాతకారుడి... బ్రహ్మగీత!
చతుర్ముఖుడు మరీచి మహామునికి పంచిన జ్ఞానామృతమే... బ్రహ్మగీత. ఇది బ్రహ్మపురాణ అంతర్గతం. సామాజిక మాధ్యమాల యుగంలోనే కాదు, ద్వాపరం నాటికే ఫేక్ వ్యక్తులు ఉన్నారంటూ పౌండ్రక వాసుదేవుని వృత్తాంతాన్ని వివరిస్తుంది బ్రహ్మగీత. అతనొక రాక్షసాంశ సంభూతుడు. అచ్చంగా కృష్ణుడిలా అలంకరించు కునేవాడు. నకిలీ శంఖచక్రాలు ధరించేవాడు. దీంతో కృష్ణుడు 'నువ్వే కనుక అసలైన వాసుదేవుడివైతే... వచ్చి నీ చక్ర-శంఖ-గద-పద్మాలను 'విడిపించుకుని వెళ్లు' అని సవాలు విసిరాడు. ఆ అసురుడు అజ్ఞానంతో యుద్ధానికి బయల్దేరాడు. కృష్ణుడు సంధించిన ఆయుధాలు పౌండ్రకుడిని వధించి వచ్చి కృష్ణుడిని చేరుకున్నాయి. అలా ప్రపంచానికి ఓ ఫేక్ పరమాత్మ బాధ తప్పింది. ఈ గీత మనిషిలోని దాతృత్వాన్ని కీర్తిస్తుంది. అన్నిదానాల్లోనూ అన్నదానం అతిగొప్పదని నొక్కి చెబుతుంది. సూర్యుడిని పరబ్రహ్మగా ప్రతిపాదిస్తుంది. ఎన్ని అవరోధాలు ఎదురైనా.. అంతిమంగా ధర్మమే గెలుస్తుందని భరోసా ఇస్తుంది. తలరాతలు రాసే విధాత... గురువుగా మారి గీతను బోధించడం బ్రహ్మగీత ప్రత్యేకత.
©️: Eenadu.net 
👁️‍🗨️👌🔖♻️@🌳